روشهای درمان اوتیسم در ایران به صورت علمی، مرکز تخصصی روانشناسی کودک و نوجوان

در حال حاضر شیوه های درمان اوتیسم، با وجود پیشرفت های چشمگیر، نتوانسته است به طور کامل بر بیماری غلبه و آن را درمان کند. اما روش هایی بوجود آمده است که به بیماران اوتیسمی کمک می کند تا توانایی های خود را بالا برده و حتی در برخی از موارد، با کمک این روش ها به بهبودی کامل رسیده اند.

این روش ها به بیماران اوتیسمی کمک می کند تا به صورت مستقل کارهای خود را انجام داده و نیازهای خود را برآورده سازند. و همچنین باعث کاهش اختلال، در بیماران می شود تا بتوانند به زندگی عادی خود ادامه دهند.

باید به این نکته توجه داشت که روش های درمان در بیماران اوتیستیک، متناسب با شدت اختلالات اوتیسم و توانایی های آنها برنامه ریزی می شود.

اختلال طیف اوتیسم را بيشتر مي‌توان يك اختلال نورولوژيكي كه خودش را در سال‌هاي اوليه رشد كودك نمايان مي‌كند معرفي نمود. اين اختلال در بيماران اوتيستيك باعث مي‌شود كه مغز فرد مبتلا به اوتیسم نتواند در زمينه رفتارهاي اجتماعي و مهارت‌هاي ارتباطي به‌درستي عمل كند و مزاحم او براي يادگيري چگونگي ارتباط و تعامل با ديگران به‌طور اجتماعي مي‌شود. كودكان و بزرگسالان دارای اختلال طیف اوتیسم در زمينه ارتباط كلامي و غيركلامی، مهارت‌های شناختی معمول، رفتارهاي اجتماعي، فعاليت‌هاي سرگرم‌كننده و بازي داراي مشكل مي‌باشند.
ريشه كلمه اوتيسم از واژه يوناني Autos به معني خود گرفته شده است. البته اين نام در طول زمان به صورت‌هاي گوناگوني به‌كار مي‌رفته است مانند اوتيسم كودكي اوليه، يا اوتيسم كودكي. پس از مدتي اين نام‌ها تقريباً مترادف با اوتيسم در بزرگسالان به كار رفت و پس از آن اين اختلال را در هر دوره سني به‌نام اوتيسم مي‌شناسند.اختلال طیف اوتيسم(ASD) و اوتيسم دو واژه و عبارت کلی برای گروهی از اختلالات پیچیده در رشد مغز هستند. درسال2013درDSM-5همه اختلالات طیف اوتيسم در زیر چتر ASD یا اختلالات طیف اوتیسم قرار گرفتند. اکنون دیگر در اختلال طیف اوتيسم به جای انواع اوتیسم 3سطح وجود دارد که در آن‌ها رشد مهارت‌هاي اجتماعي،ارتباطات و منابع و ذخاير رفتاري دچار تاخير و انحراف گردیده است. كودكان درگیر با اختلال طیف اوتيسم اغلب تمايلات شديد و ويژه‌اي به مجموعه‌اي از رفتارها نشان مي‌دهند، مقاومت در برابر تغیير ٰ رفتار های تکراری و کلیشه ای و نقص در ارتباط چشمی دارند و پاسخ‌هاي مناسبي به محركات محيطي نمي‌دهند. اين اختلالات تاثيرهاي متعدد و بيشماري بر روند رشد مي‌گذارند. هرچه این اختلال زود تشخیص داده شود و فرد مبتلا زودتر وارد چرخه‌های درمان گردد، زودتر می‌توان زندگی او را تغییر داد.

نکته بسیار مهم:

با توجه نکات گفته شده در بالا باید درمان را از مراحل اولیه تشخیس به هنگام و زودهنگام آغاز کنید.

زود پیگیری و تشخیص و غربالگری کنید تا درمان مناسب و به موقع داشته باشید. کودکان اوتیسم بسیاری بوده اند که از 2.5 و 3 سالگی درمان را شروع کردند و در سن مدرسه توانستند در مدرسه عادی درس بخوانند و در کلینیک منشور سلامت مهر با رویکرد درمانهای ترکیبی اوتیسم موفقیت های این کودکان بسیار است.

محور درمانی بیماری اوتیسمی، در مرحله اول خود کودک اوتیستیک، در مرحله دوم والدین بیمار و در مرحله سوم متخصصان درمانگر هستند. پر واضح است که کودک دارای بیماری اوتیسم در واقع محور اصلی این درمان است و مجموعه ای از برنامه های درمانی در حول آن، سازمان می گیرد و نیازهای وی در مورد بازپروری، تعیین کننده ماهیت برنامه های ویژه خواهند بود. آماده سازی والدین و روش های آماده سازی که درمانگران طراحی می کنند، متناسب با نیازهای کودک انجام می شود.

درمان های رفتاری و آموزشی

گزارش های گوناگونی از تاثیر این نوع درمان در کودکان اوتیسمی توسط محققان گزارش شده است. این نتایج شامل کسب نمرات برتر هوشی، رشد رفتارهای اجتماعی و مهارتهای ارتباطی، کاهش رفتارهای اوتیستیک و افزایش سطح رشد کودک می باشد. از جمله روشها و درمان های مورد استفاده عبارتند از:

EIBI یا مداخله رفتاری فشرده اولیه

پایه و هسته اصلی این برنامه ها بر مبنای نظریات رفتارگرایی، استفاده از روش های افزایش، کاهش و حذف رفتارها، شرطی شدن و به کار بردن اصول یادگیری می باشد.

ABA یا تحلیل رفتار کاربردی

در این روش از طریق مشاهده مستقیم رفتار کودک، ارزیابی و تحلیل آن، رابطه بین محیط و رفتار کودک، می توان واکنش جدید، تقویت و کاهش رفتار در کودک را با توجه به ویژگی های محیطی کشف کرد.

در روش ABA درمانگر اوتیسم به رفع نارسایی های رفتاری و توسعه رفتار اجتماعی کودک اوتیستیک می پردازد.

در کل بهترین روش درمان و کمک به کودکان اوتیستیک تشخیص و درمان زودهنگام اوتیسم است.

PRT یا درمان پاسخ محوری

برگرفته از مدل ABA است که هدف آن رشد انگیزش و مراقبت از خود در این بیماران می باشد.

روش TEACCH

اولین روشی که در آمریکا برای کودکان اوتیستیک به کار گرفته شد روش TEACCH است. در واقع این روش به معنی درمان و آموزش کودکان اوتیستیک و ناتوانی های ارتباطی مرتبط با این بیماری است.

پایه این روش بر اساس تطبیق محیط زندگی کودک با خودش است نه اینکه کودک خود را با محیط وفق دهد.

در این روش برنامه درمانی براساس سطح عملکرد کودک برنامه ریزی می شود و هیچ تکنیک خاصی برای آن استفاده نمی شود.

توانایی های کودک از جنبه معیارهای آموزشهای روانی بررسی می شود و در جهت بهبود ارتباط، مهارتهای اجتماعی و … تکنیکهای درمانی طراحی می شوند. در این روش سعی می شود مهارتهایی به کودک آموزش داده شود تا بتواند رفتارهای اطرافیان و محیط اطراف خود را بهتر درک کند.

روش Floor time:

این روش بر اساس ارتباط کودک اوتیسمی با یک فرد دیگر از طریق برنامه های دقیق بازی، طراحی شده است و بیشتر شبیه بازی درمانی است. شامل 6 مرحله است که کودک اوتیستیک باید این مراحل را از طریق تقلید کردن یا یاد گرفتن از بزرگترها فرا گیرد.

امکان بروز مشکل برای کودک در این روش وجود دارد. مثلا در انجام بعضی از تمرینات به علت اختلالات حسی دچار مشکل شود، یا اینکه برخی از تمرینات بدنی را نتواند انجام دهد.

در این روش سعی بر این است که کودک از نظر احساسی و روانی درک بهتری پیدا کند و از طریق تجربه و آگاهی بتواند مهارتهای دیگر را بدست آورد.

درمان اختلالات طیف اوتیسم(اتیسم)یکی از چالش برانگیزترین ودشوارترین فعالیتها در زمینه روانشناسی است به همین خاطر روند درمان اوتیسم نیز تاکنون فراز و فرودهای فراوانی داشته است.در این سیر ممکن است درمانهایی وجودداشته باشدکه به هیچ عنوان نتوان از آنها دفاع نمود،ولی درمانهایی نیز هستند که شالوده درمانهای امروزین اند.این روند درمان رو به رشد که بیش از100سال از عمر ان میگذرد،مربوط به کشورهای اروپایی و امریکا است و ما در ایران هنوز در ابتدای راه هستیم.

جنس:پسران تقریبا چهار برابر بیشتر از دختران مبتلا به اوتیسم هستند.
زایمان زودرس:نوزادان زودرس متولد شده پیش از 26 هفتگی خطر بیشتری برای ابتلا به اوتیسم دارند والبته این نوزادان همراه با وزن کم به دنیا می ایند که این مورد نیز از موارد افزایش ریسک اوتیسم می گردد.برای اگاهی بیشتر درمورد زایمان زودرس مطالعه مقاله اوتیسم و زایمان زودرس را پیشنهاد می کنیم.
تاریخچه خانوادگی:خانواده هایی که دارای یک فرزند مبتلا به اوتیسم هستند بیشتر در معرض داشتن فرزند دیگری با این اختلال اند.همچنین وجود برخی اختلالات مانند اسکیزوفرنی و اختلال اوتیسم در والدین نیز می تواند منجر به افزایش ریسک گردد.
سایر اختلالات:کودکانی که دارای شرایط پزشکی خاص هستند بیشتر احتمال دارد در معرض اوتیسم قرار داشته باشند.برای مثال سندروم ایکس شکننده(اختلالی ارثی که باعث اختلالات ذهنی می گردد)،اسکلروزتوبروز(شرایطی که منجر به تومور های خوش خیم در سیستم مغزی عصبی می گردد)،سندروم رت(بیماری ژنتیکی مختص دختر ها که باعث رشد کند مغز می گردد) و ناتوانی ذهنی.

سن والدین:مشخص گردیده است که بین سن بالای والدین(بالای 35 سال) و یا سن پایین مادران(زیر 20 سال)و افزایش اختلال اوتیسم ارتباط وجود دارد.
شرایط بارداری:فاصله بین بارداری ها مشخص گردیده است که اگر کوتاه باشد می تواند شرایط رحم مادر برای بارداری و پذیرایی مناسب از جنین را به خطر انداخته و ریسک اوتیسم را افزایش دهد. همچنین تغذیه مادر نیز می تواند یک فاکتور مهم برای این ریسک باشد هرچه تغذیه مادر نامناسب تر و عاری از غذاهای طبیعی و ارگانیک باشد می تواند خطر را بیشتر و بیشتر کند.
ارتباط واکسیناسیون و اوتیسم در کودکان
با وجود تحقیقات گسترده مشخص گردیده است که هیچ ارتباطی میان اوتیسم و واکسیناسیون وجود ندارد.درحقیقت مطالعه اصلی که سالها پیش این بحث را ایجاد نموده بود به دلیل طراحی ضعیف و روشهای تحقیق مشکوک رد شده است.جلوگیری از واکسیناسیون می تواند کودکان را در معرض خطرات جدی و شیوع بیماری های خطرناک قرار دهد.برای افزایش اگاهی در مورد ریسک اوتیسم مطالعه مقاله اوتیسم و ریسک ابتلای فرزند دیگر به آن را پیشنهاد می کنیم.
ارتباط لقاح مصنوعی و فناوریهای کمکی تولید مثل مانند ای وی اف(IVF) با اوتیسم

رژیم غذایی برای درمان اختلال طیف اوتیسم

یکی از فرضیه هایی که از دهه 1920 میلادی شروع گردیده این است که اختلال طیف اوتیسم در اثر مواد غذایی ناسالم و اسیب زننده ایجاد می گردد و از طریق رژیم غذایی کودک دارای اوتیسم قابل درمان است. اگرچه دانش دقیق بیوشیمیایی رژیم غذایی و توصیه های غذایی از آن زمان تاکنون تغییر بسیاری کرده است اما هنوز برخی از متخصصان و والدین هنوز از رژیم غذایی دفاع می کنند و از آن در درمان اختلال طیف اوتیسم استفاده می کنند.ایده رژیم غذایی بدون گلوتین و کازئین رایج ترین ایده در زمینه کاهش علائم اختلال طیف اوتیسم با استفاده از رژیم غذایی است.طرفداران این رویکرد اذعان می کنند که نشت این مواد پروتئینی در دستگاه گوارش و رسیدن به مغز ممکن است باعث ایجاد اختلال طیف اوتیسم گردد.لازم به ذکر است محدودیتی که در رژیم غذایی برای کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم اعمال می شود ازنظر اکثر گروههای پژوهشی اوتیسم و پزشکان توصیه نمی گردد.

درمان اوتیسم به عنوان یک اختلال اجتماعی و عاطفی

اوتیسم برای اولین بار به عنوان یک اختلال اجتماعی و عاطفی توسط لئو کانر در سال 1943روانپزشک کودک در امریکا مطرح گردید.کانر در مقاله ای که در مجله Nervous Childبا عنوان اختلال عاطفی اتیستیک منتشر شده است سندرومی را برای کودکانی که باهوش هستند اما تمایل به انزاوا و گوشه گیری اجتماعی با محدودیت های عاطفی دارند تعریف می کند.در انسوی اقیانوس اطلس در المان هانس اسپرگر شکل دیگری از اوتیسم را تعریف نمود.آسپرگر مقاله خود را در مورد اوتیسم را در سال 1944 منتشر نمود و توصیف کرد:اوتیسم اختلالی است در کودکان با هوش عادی که در مهارتهای ارتباطی و اجتماعی دچار مشکلاتی هستند.این تعریف همان چیزی است که بعد ها درمورد اختلال طیف اوتیسم خفیف گفته شد و پس از ان نیز به عنوان سندرم آسپرگر نام گذاری گردید.کودکان دارای اسپرگر درگیر با چالشهای تعاملات اجتماعی اند اما مشکلاتی در رشد زبان که اغلب در سندروم کانر دیده میشود ندارند.

این تصور که اختلال طیف اوتیسم بیشتر ناشی از نقایص اجتماعی و عاطفی است، ابتدا والدین را به عنوان اولین مقصر های اوتیسم معرفی نمود. البته این فرضیه در زمانی ارائه گردید که هنوز تاثیر عوامل ژنتیک در بروز اختلال طیف اوتیسم شناخته نشده بود چه برسد به درک اینکه ژنتیک و محیط می توانند باهمدیگر باعث اختلالات روانی گردند.برونو بتلهایم در دانشگاه شیکاگو یک از نخستین دانشمندانی بود که این تئوری را در دهه پنجاه پنجاه گسترش داد و عنوان نمود که اوتیسم اختلالی است که توسط مادران بی کفایت که نسبت به فرزندان خود بی توجه و بی احساس اند ایجاد گردیده است تئوری که بیشتر در زمینه شیوه فرزند پروری والدین کودکان دارای اوتیسم بود.این گفته به عنوان مادران یخچالی شناخته گردید به این دلیل که تصور می گردید این مادران نسبت به فرزندانشان سرد هستند و روش درمانی که به دنبال این تئوری باب شد این بود که دور کردن این کودکان از خانوادهایشان راه درمان انها است.این کار انجام می گردید تا کودک در اثر مدت زمان طولانی که از والدین دور هستند تحت تاثیر مکانیسم دفاعی معکوس به نزد والدین خود برگردند.بعدها مشخص گردید که این تئوری بتلهایم هیچ پایه و اساس علمی نداشته و به مرور شهرت وی کاهش یافت.و همینطورپژوهشگران نیز هیچ ارتباطی بین سردی والدین و اوتیسم در فرزندان نیافتند. اما هنوز هم نظریه پردازانی هستند که همچنان به دنبال ترویج فلسفه بتلهایم تا به امروز اند.

آغوش درمانی برای درمان اختلال طیف اوتیسم

یکی دیگر از روشهای درمانی روانکاوانه است ناشی از این فرضیه که اختلال طیف اوتیسم تحت تاثیر رابطه ناکارامد بین والدین و فرزند است.در اثر این درمان یک نفر مراقبت کننده(برای نمونه مادر)،کودک را از نظر جسمی محدود می کند(برای نمونه در اغوش می گیرد)تا او مجبور به ارتباط چشمی گردد. اساس این رویکرد این بود که محدودیت جسمی و تماس چشمی باعث افزایش دلبستگی بین مراقب و کودک می گردد. این روش نیز هیچ مبنای علمی برای اثبات خود ندارد و از طرفی نیز می تواند بسیار برای کودک ازار دهنده باشد.تمپل گراندین نیز که خود فردی دارای اوتیسم با عملکرد بالا است ماشینی را اختراع نمود که به بدن او فشاری وارد و تحت کنترل او بود و این فشار به او این امکان را می داد تا بدون نیاز به لمس شدن توسط فرد دیگری و اجبار برای ارتباط چشمی، درونداد حسی لازم از لمس و فشار که او دوست داشت را تامین کند.

درمانهای رفتاری برای درمان اختلال طیف اوتیسم

تنبیه

تنبیه از تاکتیک های متداول والدین در قبال رفتار های بد کودکان است .نظریه این است که با مجازات کردن کودک به خاطر رفتار ناخواسته اش،کودک رفتار را با مجازات مرتبط می کند و دیگر ان رفتار را انجام نمی دهد.این نوع از تنبیه را می توان با درجات متفاوتی برای کودکان درنظر گرفت.اما در دهه 1970 اختلال طیف اوتیسم به عنوان یک اختلال رفتاری شناخته می شد نه اختلالی تحت تاثیر عوامل ژنتیکی و محیطی.بنابراین گمان می گردید که استفاده از انواع مجازات به کودکان می اموزد که دیگر رفتار های افراطی مانند پرخاشگری را انجام ندهد.شوک درمانی یکی از روشهای ابداعی مبتنی بر مجازات در ان زمان برای کودک دارای اختلال طیف اوتیسم بود که در ان کودک پس از انجام یک رفتار اشتباه، شوک الکتریکی دریافت می نمود این شوک دردناک ولی خطر ناک نبود و بر اساس اصول نظریه شرطی سازی طراحی گردیده بود.این نوع از شرطی سازی در کاهش رفتار بد با حداقل عوارض جانبی نتایج بسیار خوبی به همراه داشت و بسیاری از والدین از طرفداران این نوع درمان گردیدند. اما در سال 2016 FDA به دلیل اصول اخلاقی در مورد اسیب های احتمالی به کودکان این نوع درمان را در امریکا ممنوع اعلام نمود.

درمان یکپارچگی شنیداری برای درمان اختلال طیف اوتیسم

درمان یگپارچگی شنیداری برای درمان اختلال طیف اوتیسم برای اولین بار توسط گای برارد،پزشک فرانسوی در اواخر دهه 70 میلادی ساخته شد.با این حال این تکنیک تا سال 1991 ناشناخته مانده بود تا زمانی که یک مادر کتابی به نام آوای یک معجزه را منتشر نمود و عنوان نمود که با استفاده از درمان یکپارچگی شنیداری، اوتیسم را در پسرش بهبود داده است.درمان یکپارچگی شنیداری بر این فرض استوار است که رفتارهای ناسازگارانه کودک دارای اختلال طیف اوتیسم در اثر حساسیت او به صدا ایجاد می گردد. این درمان شامل قرار گرفتن فرد در معرض طیف تصادفی صداها برای جلسات نیم ساعته در طی چند روز است.اعتقاد براین است که این روش درمانی باعث می گردد که فرد به ورودی های مختلف شنوایی عادت کند و از این رو انها را طبیعی ارزیابی کند.طرفداران یکپارچگی شنیداری ادعا می کنند که این روش درمانی رفتار های نابهنجار را در کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم بهبود می بخشد و همچنین باعث افزایش شناخت ،حافظه و رفتار های اجتماعی می گردد.با این حال هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد درمان یکپارچگی شنیداری درمانی موثر برای اختلال طیف اوتیسم است.در سال 2000مطالعه ای صورت گرفت که این رویکرد را با سر وصدای کلاس مقایسه نموده بود. نویسندگان این مقاله نتیجه گرفتند که درمان یکپارچگی شنیداری هیچ تاثیر مثبتی بر کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم ندارد چه از نظر بالینی و چه از نظر اموزشی.در سال 1998 نیز کمیته کودکان و نوجوانان آکادمی اطفال امریکا بیانه ای در مورد استفاده از درمان یکپارچگی شنیداری اعلام نمود که”اطلاعات موجود در حال حاضر از ادعای طرفداران این رویکرد پشتیبانی نمی کند ”

درمان اختلال طیف اوتیسم به عنوان یک اختلال بیولوژیک

در پایان دهه 1970 مفاهیم درباره اوتیسم تغییر پیدا کرد.در سال 1977 سوزان فولستاین و پروفسور سِر مایکل روتر تحقیقاتی در مورد دوقلو ها منتشر نمودند که در ان 21 جفت دوقلو همجنس که حداقل یکی از دو قلو ها مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بودند مورد مطالعه قرار دادند. نویسندگان نتیجه گرفتند که مولفه ارثی قابل توجهی برای اوتیسم وجود دارد.در این دوره است که علاوه بر مطالعه دوقلو ها پیشرفت سریعی نیز در زمینه درک ماهیت ارثی اختلال طیف اوتیسم به دلیل اکتشافات علمی در ژنتیک مولکولی صورت گرفت.در این دوره دانشمندان توانستند به این پرسش پاسخ دهند که خصوصیات واحد های ارثی به نام ژنها و نحوه انتقال ژنها از یک نسل به نسل دیگر چگونه است.این مفهوم امکان درک بیشتری از بسیاری از بیماری ها مانند سرطان و اختلالات خود ایمن را فراهم نمود و همینطور توضیحاتی نیز درمورد اختلالات رفتاری و رشدی مانند اختلال طیف اوتیسم را ارائه نمود.ظهور نظریه های بیولوژیک اوتیسم،رویکرد های درمانی را به شدت تغییر داد.در این دوره اعتقاد بر این بود که بهترین شرایط بیولوژیکی را با درمانهای بیولوژیک یعنی دارو درمانی می توان ایجاد نمود و در میان روانپزشکان محبوبیت بیشتری در استفاده از داروهای ضد روانپریشی برای درمان اختلالات رفتاری بوجود امد. همزمان سایر مداخلات پزشکی الترناتیو مانند همیوپاتی نیز محبوبیتشان بیشتر گردید. یکی از این درمانهای الترناتیو سکرتین تراپی بود،هورمونی که در کمک به هضم غذا نقش دارد.هورمونی که برای مشکلات گوارشی مانند زخم ها یا بیماری لوز العمده تجویز می گردید اما FDA این دارو را برای سایر مصارف و اختلال طیف اوتیسم مورد تایید قرار نمی دهد.با توجه به این تئوری در ده 1920 که اوتیسم در اثر نشت مواد سمی و افیونی در خون از طریق گوارش بوجود می اید ادعا یک مادر درمورد موفقیت سکرتین در مورد معالجه فرزند دارای اوتیسمش، سکرتین تراپی شناخته گردید.هیچ مدرک موثقی در دست نیست که نشان دهد سکرتین تراپی میتواند در بهبود علائم رفتاری اختلال طیف اوتیسم موثر باشد. درحقیقت در اکثر تحقیقات در مورد درمان با سکرتین هیچ تفاوت معنی داری از نظر بالینی بین سکرتین تراپی و دارو نما مشاهده نگردید. با وجود عدم شواهد کافی بر موثر بودن این درمان،سکرتین تراپی همچنان در مواردی به عنوان یک درمان برای اختلال طیف اوتیسم استفاده می گردد.

دارو درمانی برای درمان اختلال طیف اوتیسم

درمانهای دارویی در کاهش برخی از علائم رفتاری اختلالات طیف اوتیسم مانند پرخاشگری،تحریک پذیری و رفتارهای اسیب زننده و خود ازاری موفقیت فراوانی داشته است.علاوه بر این ،با کاهش رفتار های مزاحم و مداخله کننده، درمانهای دارویی می توانند به اثر بخشی روشهای درمانی دیگر مانند ABA کمک شایانی نمایند. ریسپریدون اولین داروی تایید شده توسط FDA برای درمان علائم مرتبط با اختلالات طیف اختلال طیف اوتیسم بود.این دارو می تواند در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه،خود اسیبی، و سایر رفتار های چالش برانگیز تاثیر معنی داری داشته باشد.از عوارض جانبی ریسپریدون می توان به سرگیجه خشکی دهان و افزایش اشتها اشاره نمود.
آرپیپیرازول یکی دیگر از دارو هایی است که FDA ان را برای کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم مورد تایید قرار داده است. این دارو بیشتر برای کاهش رفتار های تحریک پذیری مرتبط با اختلال طیف اوتیسم مورد استفاده است و در پژوهشها هم مشخص شده است که می تواند بر روی بیش فعالی و کیفیت زندگی این کودکان نیز موثر باشد.عوارض جانبی آن نیز افزایش وزن و افت موود گزارش گردیده است.

کلوزاپین دارویی ضد روانپریشی است که پیش از تایید ریسپریدون و ارپیپیرازول برای درمان اختلال طیف اوتیسم مورد استفاده قرار می گرفت.کلوزاپین به طور گسترده ای برای درمان اسکیزو فرنی و کاهش رفتارهای خود کشی و پرخاشگری استفاده می گردد. این دارو به میزان بالایی باعث کاهش پرخاشگری در افراد دارای اختلال طیف اوتیسم می گردد.این دارو دارای عوارض بالایی از جمله افزایش وزن زیاد و سندروم متابولیک می گردد و به ندرت در راس داروهای تجویزی برای اختلال طیف اوتیسم قرار گرفته است.هالوپریدول هم که با نام هالدول شناخته می گردد برای معالجه انواع اختلالات عصبی و روانی از جمله اسکیزوفرنی و سندروم تورت و توهم استفاده می گردد.مطالعات متعددی در مورد اینکه هالوپریدول می تواند در بهبود نقایص اجتماعی و علائم بیش فعالی در اختلال طیف اوتیسم موثر باشد انجام گرفته است.با این حال مصرف طولانی این دارو می تواند باعث عوارضی چون حرکات غیر ارادی عضلات گردد.

رفتار درمانی برای درمان اختلال طیف اوتیسم

در سال 1980برای اولین بار عنوان اوتیسم نوزادی در DSM3 ذکر گردید و از اسکیزوفرنی دوران کودکی جدا گردید.در سال 1987 اوتیسم نوزادی در 4DSM با تعریف گسترده تری از اوتیسم جایگزین گردید.در سال 1975در کشور امریکا قانونی در کنگره تصویب گردید تا اطمینان حاصل گردد که همه کودکان بدون در نظر گرفتن هرگونه ناتوانی، آموزش کاملا رایگان را دریافت می نمایند.و در سال 1997 نیز اصلاحیه ای برای این قانون اعمال گردید که اموزش برای افراد دارای نیاز های ویژه بایستی در سطح درسی دیگر دانش اموزان باشد و به هر انچه انها دسترسی دارند این افراد نیز بایستی دسترسی داشته باشند. و این به دانش اموزان دارای اختلال طیف اوتیسم اجازه می داد که به همان سطح از اموزش دسترسی پیدا کنند که دیگر دانش اموزان از ان استفاده می کردند.آموزش ویژه کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم این امکان را به انها می داد که در یک محیط اموزشی در میان همسالان خود تحصیل وموفق باشند.کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم نیازمند اموزشهای ویژه ،گفتار درمانی،کار درمانی و اموزش انفرادی اند. تمامی پژوهشها نشان داده است که این سه روش می تواند در بهبود علائم اختلال طیف اوتیسم موثر باشد.

اختلال طیف اوتیسم و روشهای درمانی کنونی

دو واقعیت در مورد اختلال طیف اوتیسم،پایه های درمان های حال حاضر اوتیسم را به وجود اورده است .نخست، این ایده که اختلال طیف اوتیسم از بدو تولد وجود دارد و بنابراین بخشی از یک وضعیت بیولوژیک، زمینه را برای فعالیتهای روانپزشکی فراهم می کند و دوم، اختلال طیف اوتیسم نوعی اختلال اجتماعی و عاطفی است که آن را از سایر اختلالات روانی متمایز می کند و بایستی به همین ترتیب نیز درمانهای متفاوتی برای ان اعمال گردد.مرکز کنترل و پیشگیری بیماری های امریکا(CDC) تخمین می زند که اختلال طیف اوتیسم تقریبا از هر 59 کودک در یک کودک رخ می دهد و در پسران بیشتر از دختران دیده می گردد.بارزترین علائم اختلال طیف اوتیسم بیشتر در بین 2 تا 3 سالگی دیده می گردداما علائم نخستین اختلال طیف اوتیسم را میتوان از پیش از یک سالگی نیز مشاهده نمود اما متاسفانه بیشتر کودکان تا 4 سالگی تشخیص داده نمی شوند.

روش تیچ برای درمان اختلال طیف اوتیسم

این روش امریکایی بسیار محبوب، در حال تبدیل شدن به یکی از انتخابهای اصلی خانواده ها است.این روش که برامده از پژوهشی در سال 1966 است و در سال 1970 توسط اریک اسکاپلر در دانشگاه کارولینای شمالی پایه گذاری گردیده است،در سال 1972 تحت عنوان یک برنامه ایالتی مورد تایید قرار گرفت.تاکید اصلی این رویکرد بر رشد فردی و استقلال فرد دارای اختلال طیف اوتیسم است.این روش رویکردی ساختمند است که به شکل منحصر به فردی برای افراد دارای اختلال طیف اوتیسم سازگار گردیده است.تیچ را بیشتر می توان یک مدل کل نگر در زمینه درمان اختلال طیف اوتیسم در نظر گرفت چراکه می تواند در همه ابعاد ساختاری کودک دارای اوتیسم مداخله جبرانی نماید.

تحلیل رفتار کاربردی(ABA)برای درمان اختلال طیف اوتیسم

تحلیل رفتار کاربردی (ABA) که در ایران به نام ABA شناخته می گردد موفق ترین رویکرد درمانی برای اختلال طیف اوتیسم تا کنون است. این رویکرد درمانی رویکردی رفتاری است که موجب تقویت رفتار های مثبت و کاهش رفتار های منفی کودک دارای اختلال طیف اوتیسم می گردد و می توان بر اساس تکنیک های زنجیره سازی و شکل دهی رفتار مهارتهای جدیدی را نیز به کودک اموخت . ایوار لوواس استاد دانشگاه کالیفرنیا لس انجلس پس از مقاله خود در سال 1987به عنوان پیشگام در زمینه ABA شناخته گردید.
در مطالعه او کودکان بیش از 40 ساعت خدمات فشرده ABA را به مدت 2 تا 6 سال دریافت نمودند.نتایج در این مطالعه بسیار قابل قبول بود و بیش از 90 درصد کودکانی که در این مطالعه بودند بهبودی در مهارتهای اجتماعی و شناختی نشان دادند و این زمانی بود که تب درمان ABA همه گیر شد. در حال حاضر ABAبه عنوان درمان طلایی اختلال طیف اوتیسم شناخته می گردد. پس از شناخته تر شدن،این درمان در کشور امریکا به مرور وارد سیستم اموزش دانشگاهی نیزگردید.در سراسر دنیا بجر ایران افرادی که در زمینه ABA قصد کار کردن دارند بایستی مدرکی برای فعالیت در زمینه این درمان از مراکز و موسسات مورد تایید و دانشگاهها داشته باشند.از دل ABA رویکردهای درمانی دیگری نیز برامدند که می توان به مهمترین انها، دنور اشاره نمود که توسط سالی راجرز مطرح گردیده و گسترش یافته است و اکنون به عنوان یکی از مطرح ترین رویکردهای درمانی در امریکا شناخته می گردد.اکنون بیشتر رویکردهای درمانی که برای کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم استفاده می گردد به نوعی با ABAدر ارتباط هستند.از دیگر رویکرد های درمانی که در امریکا مورد استفاده است می توان به فلور تایم،پکس،سان رایس و….اشاره نمود که درهمین وبسایت شما خواننده گرامی می توانید اطلاعات تکمیلی در این خصوص را دریافت نمایید.

بهترین روانشناسان ایران

لیست بهترین دکترین روانشناسی کودک و نوجوان و خانواده

اسامی و معرفی متخصصان روانشناسی کودک، نوجوان و خانواده

با دکتران روانشناسی خوب ایران آشنا شوید

جهت کسب اطلاعات بیشتر با ما تماس بگیرید

یا در واتساپ بیزینس ما پیام بگذارید

09363008032

بهترین روانشناسان تهران و بهترین روانشناسان ایران

بهترین روانشناسان کودک و نوجوان تهران و بهترین روانشناسان کودک و نوجوان ایران

ارتباط جهت هماهنگی وقت:

09363008032 – 09106965010

021-77444709 – 021-77032470

021-22599209 – 021-86129597

021-77265472 – 021-86129263

021-22599215

دکتر روانشناس کودک، روانشناس کودک، متخصص روانشناسی کودک، متخصص روانشناسی خانواده، دکتر روانشناس خانواده، دکتر روانشناس نوجوان، روانشناس نوجوان، متخصص روانشناسی نوجوان، فوق تخصص روانشناس کودک و نوجوان، مرکز تخصصی استعدادیابی، بزرگترین مرکز استعدادیابی، بهترین مراکز استعدادیابی ایران، بهترین مرکز استعدادیابی تهران، مرکز تخصصی اوتیسم، مرکز درمانی اوتیسم، بهترین مراکز درمانی اوتیسم، بزرگترین مراکز درمانی اوتیسم، مرکز تخصصی بیش فعالی، بهترین مراکز بیشفعالی ایران، بهترین مراکز درمان بیش فعالی تهران

معرفی بهترین دکتر روانشناس کودک و نوجوان در شرق تهران:

هایپر کلینیک روانشناسی کودک، نوجوان و خانواده منشور سلامت مهر؛ با بیش از 15 سال سابقه فعالیت تخصصی در زمینه کودک و نوجوان، همچنین تجهیزات تخصصی به روز و اتاق بازی درمانی، اتاق موسیقی درمانی، اتاق کار درمانی، اتاق نویز درمانی، اتاق ماساژ درمانی، اتاق هنر درمانی، اتاق قصه درمانی، اتاق نمایش درمانی، تجهیزات نوروفیدبک، بیوفیدبک، حرکت درمانی و آب درمانی، همچنین مجهز به نقشه برداری مغز، می تواند با متخصصان برجسته خود، یکی از بهترین معرفی های تخصصی برای هر مراجع با نیاز های حوزه کودک و نوجوان باشد.