Abstract:
اختلال بیش‌فعالی و فقدان توجه، یک اختلال رفتاری شایع است و حدود ۸ تا ۱۰ درصد کودکان به آن مبتلا هستند. احتمال تشخیص این اختلال در پسران سه برابر دختران است، ولی علت این تفاوت هنوز مشخص نشده است. کودکان بیش‌فعال بدون فکر کردن عمل می‌کنند، بیش از اندازه فعال‌اند و در تمرکز کردن مشکل دارند. آن‌ها غالبا توجه دارند که پدر و مادر چه انتظاری از ایشان دارند، ما برآورده ساختن این انتظار برای آنان مشکل است، چون نمی‌توانند آرام بنشینند، دقت کنند و به جزئیات توجه کنند. البته بیشتر بچه‌ها در سنین خردسالی، خصوصا اگر مضطرب یا هیجان‌زده باشند، چنین رفتارهایی از خود بروز می‌دهند، اما در کودکان بیش‌فعال این علائم در مدت زمانی طولانی وجود دارد و در شرایط و محیط‌های متفاوت مشاهده می‌شود.اختلال بیش‌فعال به عملکرد خانوادگی، اجتماعی و تحصیلی کودک آسیب می‌رساند. اما با درمان مناسب، می‌توان به کودکان یاد داد که چگونه با این مشکل کنار بیایند و بر خود تسلط پیدا کنند
Machine summary:
“این افراد غالبا: ● توجه زیادی به جزئیات ندارند؛ ● بر بازی‌ها و کارهای مدرسه نمی‌توانند تمرکز داشته باشند؛ ● کارهای مدرسه و فعالیت‌های روزانه خود را در منزل تا آخر دنبال نمی‌کنند و آن‌ها را به پایان نمی‌رسانند؛ ● نمی‌توانند یک وظیفه یا تکلیف را تمام و کمال انجام دهند؛ ● ● اسباب‌بازی‌ها، کتاب‌ها و وسایلشان را اغلب گم می‌کنند. نوع دوم: تکانشی ـ بیش‌فعالی در این نوع اختلال فرد بسیار فعال است و بدون فکر اقدام به فعالیت و انجام کار می‌کند. مشخصه کودکانی که این اختلال را با هم دارند بدین‌گونه است: ● بی‌قراری و ناآرامی؛ ● دویدن مداوم از سویی به‌سوی دیگر و یا بالا رفتن از چیزی؛ ● پایین آمدن از صندلی وقتی که اجازه این کار را ندارند؛ ● ناتوان در بی‌سروصدا بازی کردن؛ ● بیش از حد صحبت کردن؛ ● پاسخ دادن ناگهانی و بدون فکر به پرسشی که هنوز تمام نشده است؛ ● عدم توانایی در صبرکردن برای نوبت خود؛ ● بدون اجازه وسط بازی دیگران پریدن؛ ● وسط صحبت دیگران پریدن. ۳. رفتار درمانگری عاملی: این روش به این صورت است که به رفتارهای مناسب پاداش داده و رفتارهای نامناسب را از طریق بی‌توجهی کردن یا تنبیه کردن یا بازداری از مدرسه رفتن کودک برای یک دوره کوتاه‌مدت، مورد عدم تشویق قرار می‌دهند تا به توجه به نوع رفتار با وی، رفتار خود را اصلاح کند. شش مورد یا بیشتر از نشانه‌های بی‌توجهی زیر حداقل شش‌ماه طول بکشد و شدت آن‌ها در حدی غیرانطباقی بوده و یا سطح رشد ناهماهنگ باشد: ـ بی‌توجهی، از این لحاظ اعمال زیر غالبا در فرد درگیر با ADHD قابل مشاهده است.”
چکیده
کلید واژگان
اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی
تیزهوشی
تشخیص افتراقی
عمومي
| مقدمه: اختلال بیش فعالی – کم توجهیADHD از اختلالات روانپزشکی شایع در دوران کودکی می باشد. این اختلال به میزان بالایی ارثی است. با وجود شواهد مبتنی بر ارثی بودن، ارتباط بین اختلال بیش فعالی – کم توجهی والدین و فرزندان به خوبی مشخص نشده است. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط اختلال در والدین با الگوی اختلال بیش فعالی – کم توجهی در فرزندان می باشد. روش بررسی: والدین کودکان مراجعه کننده به درمانگاه روانپزشکی که با مصاحبه روانپزشک کودک و نوجوان بر اساس معیارهای تشخیصیDSMIV-TR تشخیص اختلال بیش فعالی – کم توجهی گرفتند، از نظر تشخیص اختلال بیش فعالی – کم توجهی بزرگسالان بر اساس پرسش نامه کانرز بزرگسال ارزیابی شدند. در صورت تشخیص اختلال بیش فعالی – کم توجهی بزرگسال در یکی از والدین، الگوی اختلال کودکانشان بر اساس معیارهایDSMIV-Tr با پرسش نامهK-SADS بدست آمد. نتایج حاصل مورد آنالیز آماری قرار گرفت. یافته ها: از ۶۶ کودک و نوجوان شرکت کننده در مطالعه ۲۲/۷ درصد دختر و ۷۷/۳ درصد پسر بودند. میانگین سنی ۹/۷+-۲/۹ بود. بررسی الگوی اختلال نشان داد که ۲۴/۳ درصد از نوع کمبود توجه، ۱۵/۱ درصد از نوع بیش فعال – تکانشگر و ۶۰/۶ درصد از نوع ترکیبی بودند. در بررسی وجود علائم اختلال بیش فعالی – کم توجهی بزرگسال در والدین، ۲۵ مادر و ۴۱ پدر مبتلا به بیش فعالی – کم توجهی بودند. تفاوت بین انواع الگوی اختلال در کودک با وجود تشخیص اختلال بیش فعالی – کم توجهی بزرگسال در والدین معنی دار نبود(P=0.821) . نتیجه گیری: بین انواع الگوی اختلال بیش فعالی – کم توجهی در کودکان و تشخیص اختلال بیش فعالی – کم توجهی بزرگسال در والدین ارتباطی بدست نیامد. کلیدواژه ها: اختلال بیش فعالی – کم توجهی، والدین، الگوی کم توجهی، الگوی بیش فعال – تکانشگر، الگوی ترکیبی
Background: Attention deficit – hyperactivity disorder (ADHD) in childhood is a common psychiatric disorder. This disorder is highly heritable . Despite evidence of high heritability, relationship between parental ADHD and proband’s ADHD has not been widely explored. The aim of this study was to investigate parental ADHD status and its association with proband ADHD subtype.Method: Children referred to children and adolescents psychiatric clinic that diagnosed ADHD in child psychiatrist’s interview , Their parents assessed for the presence of Adult ADHD based on Conners questionnaire. Pattern of ADHD in children were assessed by K-SADS questionnaire. Then the resault were analysed with SPSS 21.Results: Of 66 children participated in the study, 22.7% were female and 77.3% were male. Average age was 9.7 ±2.9. 24.3% of children had a diagnose of Inattentive subtype , 15.1% with Hyperactive – impulsive subtype and 60.6% were Combined subtype. The study of ADHD symptoms in parents revealed 25 children had mothers with ADHD and 41 children had fathers with ADHD . There was no significant difference between ADHD subtypes in childrens and ADHD diagnosis in parents. . (P = 0.821)Conclusion: There isnot any association between parental ADHD status and proband ADHD subtype. Key words: Attention Deficit Hyperactivity Disorder, Parent -of- origin, ADHD subtype |
|
| مطالب بالا برگرفته از مقالات علمی موجود در سایت های معتبر دانشگاهی است |